به نام خداوند بخشنده مهربان

شاید برخی از دوستان از عنوان این بحث تعجب کنند! و گمان کنند که این بحث در پست قبلی مطرح شده است! چرا من دوباره آن را پی گرفته ام؟

اما عرض من به دوستان علاقه مند به مطالعه و تحقیق در مورد کتاب مقدس اینست که “خدا” و “خداوند” در ترجمه های فارسی کتاب مقدس، نه یک کلمه بلکه، دو کلمه کاملا مجزا و تقریبا می توان گفت، نا مرتبط هستند!!!

در مورد کلمه الوهیم در عبری و تِئوس در یونانی که معمولا به اشتباه به خدا ترجمه می شوند، در پست قبلی اشاره کردم.
در این پست قصد دارم به کلمه یونانی κυριος(کوریوس) که معادل کلمه عبری אדני (ادونای) است بپردازم.
در این بحث هم همچون بحث قبلی مبانی زیر را پی می گیریم:

• به اصل متن عبری عهد قدیم و متن یونانی عهد جدید در این بحث اعتماد می کنم.
• به دانش مترجمین معروف و شناخته شده کتاب مقدس اعتماد می کنم.
• اما به سلیقه دینی مترجمین کتاب مقدس اعتماد نمی کنم.

هر چند در این زمینه متن یونانی عهد جدید را دارای تحریف می دانم، یعنی معتقدم در بسیاری از موقعیتها، کلمه “یهوه” که نام خاص و اصلی و تنها نام خداوند در کل کتاب مقدس است، توسط نسخه برداران یا مترجمین اولیه اناجیل از آن حذف شده است، اما باز برای استدلال به همین متن موجود یونانی اکتفا می کنم.(گواه این تحریف وجود این کلمه در متن سریانی کتاب مقدس است)
اولا معنای این کلمه چه در یونانی، چه در عبری، به معنی “آقا”، “سرور” و “مولا” است. همچنین برای اطلاق به مرد خانواده یا پادشاه هم استفاده می شود.
احتمالا مترجمین فارسی کتاب مقدس از آنجا که یکی از معانی کلمه “خداوند”، همان “آقا” و “صاحب” است از این کلمه برای القای مفهوم خدایی استفاده کرده اند!
در عهد قدیم عبری، این نام هیچوقت به عنوان جانشین نام یهوه و در اشاره به نام خاص خداوند استفاده نشده است، و همواره به همان معنای “آقا” و “سرور” آمده است.
اما در بسیاری از فرازهای عهد جدید یونانی، این کلمه به ذات اقدس خداوند اشاره می کند، و جانشین کلمه یهوه شده است. و گواه آن نقل قولهایی است که عیسی مسیح از عهد قدیم کرده است و طی آن ما در می یابیم، در متن عهد جدید، کلمه کوریوس به جای کلمه یهوه استفاده شده است.
همچنین در فرازهای متعدد عهد جدید، حواریون عیسی مسیح، او را “آقا” و “سرور” خود می نامند، این مسئله به تنهایی هیچ مسئله ای ندارد! مسلمانان هم پیامبر اسلام و ائمه معصومین را ، سرور و مولای خود می نامند و این از جهت توحیدی هیچ مسئله ای ندارد!
اما مسئله وقتی اتفاق می افتد که هم یهوه(نام خاص خدا در کتاب مقدس)، با کوریوس جانشین گردد، هم عیسی کوریوس خطاب گردد! اینجا است که سر رشته تمام انحرافات در مسیحیت بنیان نهاده می شود!

به هر روی در اینجا به فرازهای متعددی از ترجمه های کتاب مقدس که در آنها کلمات کوریوس یونانی و ادونای عبری به معانی دیگری غیر از “خداوند” استفاده شده است اشاره ای می کنم:

• نمونه ای از مواردی که عیسی مسیح، کوریوس خوانده شده است:

متی ۱۴:۲۸
فارسی قدیم
پطرس در جواب او(عیسی) گفت: «خداوندا(کوریوس)، اگر تویی مرا بفرما تا بر روی آب، نزد تو آیم.»

• در فرازی که به ساره، همسر حضرت ابراهیم، بشارت تولد اسحاق داده می شود، ساره، همسرش ابراهیم را ادونای خطاب می کند:

پیدایش ۱۸:۱۲
فارسی قدیم
پس ساره در دل خود بخندید و گفت: “آیا بعد از فرسودگی‌ام مرا شادی خواهد بود، و آقایم(ادونای) نیز پیر شده است؟”

• حضرت داوود برای اشاره به پادشاه از این واژه استفاده می کند:

اول سموئیل ۲۹:۸
فارسی قدیم
و داود به اخیش گفت: «چه کرده‌ام و از روزی که به حضور تو بوده‌ام تا امروز در بنده ات چه یافته‌ای تا آنکه به جنگ نیایم و با دشمنان آقایم(ادونای) پادشاه جنگ ننمایم؟»

• برای اشاره به “ارباب” در مقابل برده:

متی ۱۳:۲۷
فارسی قدیم
پس نوکران صاحب‌خانه آمده، به وی عرض کردند: “ای آقا(کوریوس) مگر تخم نیکو در زمین خویش نکاشته‌ای؟ پس ازکجا کرکاس بهم رسانید؟”

• همچنین در مثال ده باکره، در اناجیل، باکره ها، داماد را کوریوس خطاب می کنند:

متی ۲۵:۱۱
ترجمه عصر جدید
بعد که آن پنج دختر دیگر برگشتند، فریاد زدند: ‘‌ای آقا(کوریوس)، ای آقا(کوریوس) در را به روی ما باز کن’

از بررسی فراز های فوق در می یابیم که معنی واژه کوریوس و ادونای از دید مترجمین کتاب مقدس از این قرار است:

خداوند، آقا، سرور، (در اشاره به همسر، پادشاه، داماد و ارباب)

همچنین فرهنگ عبری-فارسی حییم نیز، معنی کلمه ادونای را چنین دانسته است:

آقا، مولی، صاحب، ارباب، خداوند

و Strong نیز معنی کوریوس را چنین دانسته است:

supreme in authority, that is, (as noun) controller; by implication Mr. (as a respectful title): – God, Lord, master, Sir.

لذا استدلال اصلی ما تا همین جا کامل می گردد، چرا که روشن می شود که در ترجمه کلمه کوریوس در عهد جدید، سلیقه ای عمل شده است و باز هیچ دلیلی مبنی بر الوهیت عیسی مسیح، در همین کتاب مقدس موجود، وجود ندارد!

همچنین به عنوان نمونه از فرازهایی که عیسی مسیح آنها را از عهد عتیق نقل کرده است و ما از آنها در می یابیم، نام خاص خدا(یهوه)، در عهدجدید یونانی با کوریوس جانشین شده است، به این فراز اشاره می کنم:

مرقس ۱۲:۲۸
فارسی قدیم
و یکی از کاتبان، چون مباحثه ایشان را شنیده، دید که ایشان را جواب نیکو داد، پیش آمده، از او پرسید که «اول همه احکام کدام است؟»
عیسی او را جواب داد که «اول همه احکام این است که بشنو‌ای اسرائیل، خداوند(کوریوس) خدای ما خداوند(کوریوس) واحد است.
و خداوند(کوریوس) خدای خود را به تمامی دل و تمامی جان وتمامی خاطر و تمامی قوت خود محبت نما، که اول از احکام این است.

که اشاره ایست به این فراز در عهد عتیق:

تثنیه ۶:۴
‌ای اسرائیل بشنو، یهوه(یهوه)، خدای ما، یهوه(یهوه) واحد است.

پس یهوه(یهوه) خدای خود را به تمامی جان و تمامی قوت خود محبت نما.

این فراز اشاره ایست به مهمترین آیه توحید در عهد قدیم، به نام شِمع(Shema)، که در عهد جدید نیز، مجددا مورد تاکید حضرت عیسی(ع) قرار گرفته است.(جالب است بدانید هر یهودی موظف است روزی دوبار در نمازهای یومیه این فراز را بخواند.)
چنانکه می بینید در نقل این آیه عبری، در عهد جدید یونانی، نام خاص خداوند(یهوه)، که قاعدتا نباید در ترجمه اصلا تغییری بکند، با کلمه کوریوس جانشین شده است!
اگر این کلمه با هر کلمه خاص دیگری که برای هیچ شخص دیگری کاربرد نداشت، جانشین شده بود، ممکن بود اعتراض وارد نباشد! و آن را تحریف نخواندیم!
اما نام خاص خداوند با کلمه کوریوس جانشین شده است، که به معنی “آقا” و “سرور” است و برای همسر و داماد و افراد متشخص مورد استفاده قرار می گیرد. لذا به این صورت، ما هیچ فرقی بین ذات اقدس خداوند، وجود مبارک عیسی مسیح(علی نبینا و آله و علیه السلام)، داماد یک خانواده، همسر ساره و بسیار بسیار افراد دیگر، نخواهیم داشت! این مثل آنست که در یک داستان چندین شخص بدون اشاره به وجه اختلاف آنها با یک نام خوانده شوند! خوب مسلم است که برای خواننده این تصور به وجود می آید که همه آنها یکی هستند!

البته نکته ترجمه های کتاب مقدس حاضر آنست که هیچگاه حضرت ابراهیم(ع)، یا دامادها یا اربابها، خداوند خوانده نمی شوند،و مترجمین کتاب مقدس مشخصا به دلیل سلیقه شان آنها را خداوند نمی خوانند! اما یهوه، خدای عهد عتیق، و عیسی مسیح، در ترجمه ها به صورت همگون خداوند، خوانده می شوند!!!

به عنوان جمع بندی، توجه دوستان را به این موضوع جلب می کنم که، در قرآن هیچ شخصی و هیچ موجودی در عالم امکان، غیر از ذات اقدس الوهیت، “الله” نامیده نشده است، همانطور که در کتاب مقدس هیچ شخصی و هیچ موجودی، “یهوه” نامیده نشده است!

اما در کتاب مقدس کلمات خدا(تئوس، الوهیم)  و خداوند(کوریوس، ادونای) برای موجودات متعدد و متفرقی از خدایان و قضات و روح و فرشته و انبیاء گرفته تا آقا و همسر و داماد و پادشاه و ارباب به کار رفته است!

و چه کلمه ای کانونی تر و مهم تر از کلمات خدا و خداوند؟؟؟ آیا در هیچ کتاب مقدسی از این کلمه، کلمه ای مهمتر وجود دارد؟ که مترجمین کتاب مقدس به خود این جسارت را داده اند در آن دست ببرند؟

چگونه است در مطالعه ادیان هندو و بودایی دائم با کلمات اصیلی چون “بودا”، “کارما”، “دارما”، “نیروانا” و … مواجهیم! اما مهمترین نام خداوند  در عهد قدیم،یعنی یهوه، چنین مورد بی مهری در عهد جدید یونانی قرار گرفته و اثری از آثار آن در عهد جدید، جز در نسخه سریانی آن، نمی بینیم؟
از این روست که با قدرت ادعا می کنیم در ترجمه های عهد جدید، از متن یونانی، تحریف اتفاق افتاده است! و هیچ تضاد جدی در زمینه توحید، بین کتاب مقدس و قرآن مسلمانان وجود ندارد! تنها خدا، در عهد جدید و عهد قدیم، یهوه است و عیسی مسیح خود تاکید به سزا بر پرستش تنها و تنها یهوه دارد!

با احترام فراوان
سپهر محمدی