حج و کعبه در کتاب مقدس

با سلام،

آیات متعدد کتاب مقدس را می توان اشاره به مکه و مسجد الحرام و مقام ابراهیم دانست.

اولا واژه “חג”(حج) یا “חגג”(حجج) در عبری وجود دارد و به معنی عید مذهبی، چرخیدن و طواف کردن و یک دور کامل است.

http://www.tyndalearchive.com/tabs/jastrow/ppages/JastrowP108768.gif

وازه های شماره H2282 و H2329 و H2328 استرانگ به این واژه و هم خانواده های آن تعلق دارد:

http://www.blueletterbible.org/lang/lexicon/lexicon.cfm?Strongs=H2282&t=KJV

http://www.blueletterbible.org/lang/lexicon/lexicon.cfm?Strongs=H2329&t=KJV

http://www.blueletterbible.org/lang/lexicon/lexicon.cfm?Strongs=H2328&t=KJV

این واژه به صورت متعدد در تورات به کار رفته است و منظور از آن مراسم خاص مذهبی در زمان مشخص از سال است.

در قرآن وجود این واژه در زمان موسی(ع) تایید شده است.(ثمانی حجج، قرآن 28:27)

گفته می شود وقتی هرود پادشاه یهودیه شد، صحن هیکل را توسعه داد تا حدود یک میلیون یهودی و غیر یهودی در آن به طواف بپردازند. و طواف آنان چرخش هفت بار به دور هیکل بود.

(see illustrations, and Jewish Antiquities, Book 15, Chapter 11, 382-387)

اول بار که این واژه در تورات به کار رفته است، این آیه است:

خروج 10: 9

موسی گفت: «با جوانان و پیران خود خواهیم رفت، باپسران و دختران، و گوسفندان و گاوان خودخواهیم رفت، زیرا که ما را عیدی(חג) برای خداونداست

یکی از آیاتی از کتاب مقدس که دال بر وجود سنت طواف در یهود است، این آیه است:

مزمور 26: 6

دستهای خود را در صفامی شویم. مذبح تو را ‌ای خداوند طواف خواهم نمود. 7 تا آواز حمد تو را بشنوانم و عجایب تو رااخبار نمایم.

همچنین آیه زیر در:

اول سموئیل 7: 16
و هر سال رفته، به بیت ئیل و جلجال و مصفه گردش(سبب) می‌کردند، و درتمامی این‌جاها بر اسرائیل داوری می‌نمود

که حاکی از سنت گشتن گرد بیت ایل یا همان بیت الله توسط سموئیل و داود نبی است.

واژه استفاده شده برای گشتن در آیه اخیر(سبب) دقیقا به معنی دور زدن است که متاسفانه در ترجمه های فارسی تلاش بر حذف آن شده است:

http://www.blueletterbible.org/lang/lexicon/lexicon.cfm?Strongs=H5437&t=KJV

پیش بینی وجود معبدی در مکه در این آیات توسط اشعیای نبی آمده شده است:

اشعیا 19: 19

در آن روز مذبحی برای خداوند در میان زمین مصر و ستونی نزد حدودش برای خداوندخواهد بود

در گذشته مرز و سر حد مصر با عربستان، سرزمین حجاز بوده است.

در آیات زیر ظاهرا به رمز به ارتباط وادی بکا(یا همان بکّه، مکّه) با مسکن، صحن، مذبح و خانه خداوند اشاره شده است:

مزمور 84

ای یهوه صبایوت، چه دل پذیر است مسکنهای تو! 2 جان من مشتاق بلکه کاهیده شده است برای صحنهای خداوند. دلم وجسدم برای خدای حی صیحه می‌زند. 3 گنجشک نیز برای خود خانه‌ای پیدا کرده است و پرستوک برای خویشتن آشیانه‌ای تا بچه های خود را در آن بگذارد، در مذبح های تو‌ای یهوه صبایوت که پادشاه من و خدای من هستی. 4 خوشابحال آنانی که در خانه تو ساکنند که تو رادائم تسبیح می‌خوانند، سلاه. 5 خوشابحال مردمانی که قوت ایشان در تو است و طریق های تو در دلهای ایشان. 6 چون از وادی بکا عبورمی کنند، آن را چشمه می‌سازند و باران آن را به برکات می‌پوشاند. 7 از قوت تا قوت می‌خرامند وهر یک از ایشان در صهیون نزد خدا حاضرمی شوند.

پیشبینی تغییر قبله توسط خود عیسی مسیح در بدو بعثتش بیان می شود، همانطور که می دانید قبله یهودیان(اورشلیم) با قبله سامریان(سامره) متفاوت بود.

قسمتی از مکالمه عیسی با زنی سامری که در سامره اتفاق افتاده، چنین است:

یوحنا 4: 9

زن بدو گفت: «ای آقا می‌بینم که تو نبی هستی! 20 پدران ما در این کوه(سامره) پرستش می‌کردند و شما می‌گویید که در اورشلیم جایی است که در آن عبادت باید نمود.» 21 عیسی بدوگفت: «ای زن مرا تصدیق کن که ساعتی می‌آید که نه در این کوه و نه در اورشلیم پدر را پرستش خواهید کرد

همچنین واضح ترین اشاره به کعبه شاید آیات زیر از کتاب مکاشفات باشد.

ابتدای باید توجه کرد که مسیح به کلیسای فیلادلفیه در مورد بنا کردن ستونی در هیکل چنین وعده می دهد:

مکاشفات 3: 12

هر‌که غالب آید، او را در هیکل خدای خود ستونی خواهم ساخت و دیگر هرگزبیرون نخواهد رفت و نام خدای خود را و نام شهرخدای خود یعنی اورشلیم جدید را که از آسمان از جانب خدای من نازل می‌شود و نام جدید خود را بر وی خواهم نوشت.

و پس از آن، عمق معنای مکاشفه یوحنای نبی مشخص می گردد:

مکاشفات 7: 15

و بعد از این دیدم که اینک گروهی عظیم که هیچ‌کس ایشان را نتواند شمرد، از هر امت و قبیله و قوم و زبان در‌پیش تخت و در حضور بره به‌جامه های سفید آراسته و شاخه های نخل به‌دست گرفته، ایستاده‌اند 10 و به آواز بلند نداکرده، می‌گویند: «نجات، خدای ما را که بر تخت نشسته است و بره را است.» 11 و جمیع فرشتگان در گرد تخت و پیران و چهار حیوان ایستاده بودند. و در‌پیش تخت به روی درافتاده، خدا راسجده کردند 12 و گفتند: «آمین! برکت و جلال وحکمت و سپاس و اکرام و قوت و توانایی، خدای ما را باد تا ابدالاباد. آمین.»
13 و یکی از پیران متوجه شده، به من گفت: «این سفیدپوشان کیانند و از کجا آمده‌اند؟» 14 من او را گفتم: «خداوندا تو می‌دانی!» مرا گفت: «ایشان کسانی می‌باشند که از عذاب سخت بیرون می‌آیند و لباس خود را به خون بره شست وشوکرده، سفید نموده‌اند. 15 از این جهت پیش روی تخت خدایند و شبانه‌روز در هیکل او وی راخدمت می‌کنند و آن تخت‌نشین، خیمه خود را برایشان برپا خواهد داشت. 16 و دیگر هرگز گرسنه و تشنه نخواهند شد و آفتاب و هیچ گرما بر ایشان نخواهد رسید. 17 زیرا بره‌ای که در میان تخت است، شبان ایشان خواهد بود و به چشمه های آب حیات، ایشان را راهنمایی خواهد نمود؛ وخدا هر اشکی را از چشمان ایشان پاک خواهدکرد.»

شاید این تنها جایی از کتاب مقدس باشد که از حضور “امت ها” در هیکل خدا سخن گفته می شود.

پیش از این داود چنین می خواند:

مزمور 79: 1

ای خدا، امت‌ها به میراث تو داخل شده، هیکل قدس تو را بی‌عصمت ساختند. اورشلیم را خرابه‌ها نمودند

و از هتک حرمت هیکل توسط امت ها، شکوه می کند اما در آیات کتاب مکاشفات، تنها 144 هزار نفر از بنی اسرائیل در مقابل گروهی عظیم که هیچ کس آنها را نتواند شمرد و با لباسی سفید که شبانه روز در هیکل خدا نام او را می خوانند و شاخه های نخل به دست دارند در حال خدمت خداوند هستند، که دقیق ترین اشاره ها به کعبه و حج مسلمانان در آن است.

همچنین شایان توجه است که مسیح امت ها(مهدی موعود)، خیمه خود را بر دوش این سفید پوشان(و نه بنی اسرائیل) استوار می کند.

با احترام فراوان

سپهر محمدی

پس نویس: مطلب جالبی هم از دوست عزیزی در اینجا هست آن را هم از دست ندهید:

http://quraninmylife.blogsky.com/1390/09/06/post-18/