به نام خداوند واحدِ خالق هر چیز
با سلام به همه دوستان،

همانطور که دوستان احتمالا می دانند، بنده معتقد به تحریف جدی و خیلی عمده ای در کتاب مقدس به خصوص در زمینه توحید نیستم.
عمده تحریفات، به طوری که بسیاری از یهودیان و مسیحیان مسلمان شده اعلام کرده اند در ترجمه های کتاب مقدس اتفاق افتاده است.

در این مطلب و مطلب بعدی، بنده قصد دارم بر اساس متن و ترجمه های کتاب مقدس موجود، که در دست داریم، ثابت کنم که متاسفانه در ترجمه کتاب مقدس، به شدت، تحریف اتفاق افتاده است.

از آنجا که یکی از مهمترین مناقشات اسلام و مسیحیت، خدا خواندن عیسی(ع)، توسط بسیاری از مسیحیان است و در فرازهای متعدد از ترجمه های فارسی عهد جدید، به ادعای مترجمان، عیسی مسیح(علی نبینا و آله و علیه السلام)، یا خود را “فرزند خدا”، خوانده است یا توسط دیگران “خدا” خوانده شده است، بر آن شدم مطلبی در این زمینه، یعنی خدا خواندن عیسی، در اناجیل به رشته تحریر در آورم.

برای آنکه بحث نظم خود را داشته باشد و بدانیم که دقیقا ادعا چیست، بنده فرضیات و ادعای خود را چنین اقامه می کنم:

• به اصل متن عبری عهد قدیم و متن یونانی عهد جدید، در این بحث، اعتماد می کنم.
• به دانش مترجمین معروف و شناخته شده کتاب مقدس، اعتماد می کنم.
• اما به سلیقه دینی مترجمین کتاب مقدس، اعتماد نمی کنم.

آنگاه تنها با مفاد بالا و بدون هیچ افزودنی، یعنی از همین کتاب مقدس موجود و ترجمه های موجود ثابت می کنم که:

در ترجمه کانونی ترین و مهم ترین کلمه کتاب مقدس، یعنی نام مقدس خدا، تحریف جدی اتفاق افتاده است.

امید که ذات اقدس خداوند، ما را در کشف ظرایف کتابهای مقدسش یاری نماید.

همچنین برای دوری از تکلف و اینکه ممکن است، بسیاری از مخاطبین، به زبانهای باستانی چون عبری، سریانی و یونانی، تسلطی نداشته باشند، از این پس، اصول زیر را در نقل آیات، پی خواهم گرفت:

• از نقل متن کامل یونانی و عبری، مگر در موارد خاص پرهیز می کنم.
• در متن ترجمه، کلمات اصلی عبری یا یونانی متناظر را، مقابل کلمه ترجمه شده، ذکر می کنم.
• در نقل متن ترجمه هر آیه، عنوان ترجمه را ذکر می کنم، تا همگی به منبع دقیق متن، واقف گردند.
• توضیحات اضافه را، در مورد آیات نقل شده، در داخل پرانتز ارائه می کنم.

به این نحو تفاوت بین متن اصلی و ترجمه ها برای همه روشن خواهد گردید و به تکلفِ نا آشنایی با الفبای باستانی هم نمی افتیم.

در ترجمه های مختلف فراسی و انگلیسی و عربی اناجیل در بسیاری از آیات مترجمین مدعی الوهیت عیسی مسیح شده اند، ولی معمولا یکی از بحث بر انگیزترین آیاتی که برای اثبات الوهیت عیسی(ع) استفاده می شود، آیه یوحنا ۱:۱ است:

اصل متن یونانی: εν αρχη ην ο λογος και λογος ην προς τον θεον και θεος ην ο λογος
ترجمه فارسی قدیم: در ابتدا کلمه بود و کلمه نزد خدا(تِئوس) بود و کلمه خدا(تِئوس) بود

همانطور که ملاحظه می گردد در این آیه برای بیان ویژگی لوگوس یا کلمه که همان عیسی مسیح است، از کلمه تِئوس و مشتقات آن که در زبان یونانی کوینی به دلایل مختلف تغییرات جزئی در انتها دارد، استفاده شده است.

توجه خوانندگان عزیز را به این موضوع جلب می کنم، که طبق فرضیاتی که شد، در این بحث، اصل متن یونانی مورد تایید اینجانب است، اما ترجمه ای که تحت عنوان ترجمه فارسی قدیم معروف است مورد تایید بنده نیست، هرچند از دانش این مترجمین برای درک معنای واقعی کلمه یونانی θεος که در انگلیسی Theos خوانده می شود بهره خواهم جست.

همچنین فرض دیگری هم که البته به سادگی قابل اثبات است، می کنم و آن اینست که:

معادل کلمه θεος (تِئوس) یونانی،کلمه אלהים (الوهیم)، در عبری است.

از آن رو این فرض هم لازم است، چرا که ارتباط متن عبری عهد عتیق، با متن یونانی عهد جدید بدون آن ممکن نمی گردد. و اثبات آن هم از مقایسه متن عبری عهد عتیق با ترجمه یونانی عهد عتیق، معروف به سبعینه، کاملا قابل حصول است.
جهت اطلاع خوانندگان کلمه الوهیم، کلمه پر کاربردی در عهد عتیق است و فقط در سفر پیدایش ۲۰۰ بار تکرار شده است.

اما از مقدمه که بگذریم به اصل بحث خواهیم رسید:

اینکه منظور واقعی کتاب مقدس از کلمه تِئوس در یونانی و الوهیم در عبری چیست، مسئله ایست که اکنون قصد پیگیری آن را داریم. بدون شک در بسیاری فرازهای کتاب مقدس این کلمه برای اشاره به خداوند استفاده شده است. البته در فرازهایی که اشاره مستقیم به خداوند است ترکیب ویژه ای به کار رفته است، که من قصد ندارم وارد آن شوم. اما در بسیاری فرازهای عهد عتیق نیز، این کلمه برای اشاره به موجوداتی غیر ذات اقدس خداوند، استفاده شده است.
من به برخی موارد که مترجمین کتاب مقدس صلاح دیده اند، ترجمه هایی غیر از “خدا” برای این کلمه استفاده کنند اشاره می کنم:

پیدایش ۱:۱
فارسی قدیم
در ابتدا، خدا(الوهیم) آسمانها و زمین را آفرید.
—-

پیدایش ۱:۲۷
ترجمه J. W. Etheridge از تارگوم اورشلیم
And the Word of the Lord(Elohim) created man in His likeness, in the likeness of the presence of the Lord(Elohim) He created him

—-

خروج ۲۲:۲۸
ترجمه Darby
Thou shalt not revile the judges(Elohim), nor curse a prince amongst thy people.

—-

خروج ۳۲:۱۷
فارسی قدیم
برای دیوهایی که خدایان نبودند، قربانی گذرانیدند، برای خدایانی(الوهیم) که نشناخته بودند …

—-

تثنیه ۱۰:۱۷
فارسی قدیم
زیرا که یهوه خدای شما خدای خدایان(الوهیم) و رب‌الارباب، و خدای عظیم و جبار ومهیب است…

—-

اول سموئیل ۲۸:۱۳
عصر جدید
پادشاه به او گفت: «نترس. چه می‌بینی؟» زن گفت: «یک روح(الوهیم) را می‌بینم که از زمین بیرون می‌آید.»

—-

مزامیر ۸:۵
فارسی قدیم
تو(یهوه) مقام‌ او(انسان) را فقط‌ اندکی‌ پایین‌تر از فرشتگان‌(الوهیم) قرار دادی‌ و تاج‌ عزت‌ و احترام‌ را بر سر وی‌ نهادی‌.

—-

مزامیر ۸۲:۱
ترجمه تفسیری
خدا(الوهیم) در دادگاه‌ آسمانی‌ ایستاده‌ است‌ تا قضات‌(الوهیم) را به‌ پای‌ میز محاکمه‌ بکشاند.

—-

مزامیر ۸۲:۶
عصر جدید
من گفتم که شما(انبیاء) خدایانید(الوهیم) و جمیع شما فرزندان حضرت اعلی

با بررسی این فرازها، به راحتی قابل استنباط است که از دید مترجمین کتاب مقدس، کلمه تِئوس یونانی یا الوهیم عبری، معانی زیر را داراست:

خدا، کلمه خداوند(یهوه)، قضات، خدایان، فرشتگان، روح و اشاره به انبیاء

همچنین فرهنگ عبری-فارسی حییم کلمه الوهیم را دارای معانی زیر می داند:

خدا، قاضی، فرشته و رسول

و Strong کلمه تئوس را نیز به معانی زیر دانسته است:

gods, God, angels, X exceeding, goddess, godly, X (very) great, judges, X mighty

حال با توجه به مفروضات فوق که عینا از ترجمه های موجود کتاب مقدس اقتباس شده است، سوال من از دوستان مسیحی آن است که، چرا و به چه دلیلی از میان این گستره وسیع معانی برای کلمه الوهیم و تِئوس که مترجمین کتاب مقدس به آن معتقد بوده و هستند، آنها مدعی هستند، که این کلمه در آیه مورد اشاره(یوحنا ۱:۱) و بسیاری آیات دیگر که برای اثبات الوهیت عیسی مسیح مورد استفاده قرار می گیرد، معنی خدا می دهد؟

آیا این تحریف کلام خداوند نیست که در ترجمه ها هر جا از کلمه ای که سلیقه شما اقتضا می کند استفاده کنید؟

تنها اشاره می کنم، این بحث از آنجهت مهم است که قرآن همچون انجیل به روشنی باروری مریم(س) توسط جناب روح را تایید می کند.(قرآن ۱۹:۱۹)، آنچه که در تضاد جدی با اسلام است، خدا خواندن و فرزند خدا خواندن، عیسی مسیح(ع) است.

با نهایت احترام
سپهر محمدی