ارسال شده توسط سپهر محمدی در تاریخ: 25 اکتبر 2010
با سلام به دوستان عزیز،
این که در کتب مقدس گذشته، بشارتهایی به پیامبر گرامی اسلام داده شده است، یکی از بحثهایی است که سابقه فراوانی دارد، و در چند سال اخیر با توجه به رشد گشترده اینترنت و در دسترس آمدن نصوص یهودی و مسیحی، بحثهای بیشتری را نیز بین مسلمانان و مسیحیان و یهودیان بر انگیخته است.
اما در مورد جایگاه امامت و به خصوص، ائمه دوازده گانه شیعه، در تورات و کتب مقدس دیگر، متاسفانه کمتر کار شده است.
در این مطلب قصد دارم به این بحث بپردازم و نتیجه آن را در معرض انتقاد دوستان مسلمان و مسیحی و یهودی قرار دهم.
در این بحث، تورات(عبری) و قرآن(عربی) را مبنای اصلی خود قرار می دهم و از روایات و ادعیه اسلامی نیز بعضا قرینه هایی ارائه خواهم کرد.
در ضمن بحث از ترجمه فارسی قدیم برای تورات و ترجمه جناب فولادوند برای قرآن استفاده خواهم کرد، ولی اگر جایی اصلاحی در ترجمه ها لازم باشد، با ذکر مورد، نظرات خود یا کلمه موجود در متن اصلی را، داخل پرانتز، ارائه خواهم کرد.
ابتدا پس از این مقدمه به بررسی دو واژه زیر در تورات و سپس قرآن خواهم پرداخت:
۱- واژه ברכ(برک) در تورات و قرآن، به معنی برکت و افزونی
۲- واژه נשיא(نشیا) در تورات و نقیب و امام در قرآن، همگی به معنی رئیس، امیر و رهبر
در ضمن بحث، توضیح خواهم داد که رحمت و برکت خداوند، ابتدا بر حضرت آدم و پس از او بر حضرت نوح، جاری گردید و پس از نوح بر ابراهیم نازل گشت، پس از ابراهیم این برکت به دو شاخه اسحاق و اسماعیل منشعب گردید، در شاخه اسحاق، از طریق یعقوب به اسباط دوازده گانه بنی اسرائیل و به صورت ویژه به افرایم(فرزند حضرت یوسف) انتقال یافت و در شاخه اسماعیل به محمد پیامبر اسلام، انتقال یافت و به ائمه دوازده گانه شیعه نازل گردید.
ادعا خواهم کرد که رحمت و برکت خداوند بر بندگانش، محدود به رحمت و برکت مادی نبوده است، بلکه رحمت و برکت معنوی و به خصوص، امتیاز راهنمایی و رهبری و امامت جامعه نیز در این برکت نهفته بوده است.
هر دو شاخه اسحاق و اسماعیل در قرآن، اهل البیت خوانده شده اند که رحمت و برکت خداوند بر آنان است و خداوند اراده فرموده است تا آنها از هر بدی و زشتی به صورت ویژه ای پاک و مطهر باشند.
توضیح خواهم داد که ابراهیم بر اساس قرآن و تورات اولین کسی است که امام یا به عبری نشیا خوانده شده است. قرآن اسحاق و یعقوب را نیز امام دانسته است، و از دوازده نقیب بنی اسرائیل سخن رانده است.
تورات نیز بارها از دوازده نشیام بنی اسرائیل سخن گفته است و دوازده نشیام نیز در بنی اسماعیل معین کرده است.
نشان خواهم داد که همواره در میان فرزندان ابراهیم امامان یا نقباء(در قرآن) یا نشیام(در تورات) توسط حضرت پروردگار انتخاب می شده اند، نه توسط خود بنی ابراهیم یا بنی اسماعیل یا بنی اسرائیل.
لذا امامت در تورات و قران، اساسا منصبی الهی است و نه زمینی.
باز توضیح خواهم داد که در مقاطع زمانی مختلف، امامان مختلفی توسط حضرت پروردگار، انتخاب می شده اند و این انتخاب توسط انبیاء به اطلاع مردم می رسیده است.
اعطای نشان امامت، پس از نبوت و رسالت به حضرت ابراهیم و دعای حضرت ابراهیم در مورد فرزندانش در این زمینه را خواهم آورد و سپس پاسخ خداوند در قرآن و تورات به این دعا را ارائه خواهم کرد.
امید که این بحث به شفاف تر شدن امامت در قرآن و تورات کمک کند.
برخی آیاتی که در تورات از واژه نشیا استفاده شده است در اینجا نقل می کنم:
پیدایش ۲۳
پس بنی حت در جواب ابراهیم گفتند: ۶ «ای مولای من، سخن ما را بشنو. تو درمیان ما رئیس(نشیا) خدا هستی.
در این آیات حضرت ابراهیم “نشیا” یا امام دانسته شده است، چنانکه در قرآن امام دانسته شده است.
در مورد ۱۲ امام از نسل اسماعیل چنین آمده است:
پیدایش ۱۷: ۲۰
و اما در خصوص اسماعیل، تو را اجابت فرمودم. اینک او را برکت داده، بارور گردانم، و او را بسیار کثیر گردانم. دوازده رئیس(نشیا) از وی پدید آیند، و امتی عظیم ازوی بوجود آورم
در مورد ائمه از بنی اسرائیل که انتخاب شده الهی هستند چنین آمده است:
اعداد ۲
و همراه شما یک نفر از هر سبط باشد که هر یک رئیس خاندان آبایش باشد. ۵ و اسم های کسانی که با شما باید بایستند، این است: از روبین، الیصوربن شدیئور.
۶ و از شمعون، شلومیئیل بن صوریشدای.
۷ و از یهودا، نحشون بن عمیناداب.
۸ و از یساکار، نتنائیل بن صوغر.
۹ و از زبولون، الیاب بن حیلون.
۱۰ و از بنی یوسف: از افرایم، الیشمع بن عمیهود. و از منسی، جملیئیل بن فدهصور.
۱۱ از بنیامین، ابیدان بن جدعونی.
۱۲ و از دان، اخیعزر بن عمیشدای.
۱۳ و از اشیر، فجعیئیل بن عکران.
۱۴ و از جاد، الیاساف بن دعوئیل.
۱۵ و از نفتالی، اخیرع بن عینان.»
۱۶ اینانند دعوت‌شدگان جماعت و سروران(نشیا) اسباط آبای ایشان، و روسای هزاره های اسرائیل.
چنانکه ملاحظه می شود، از یک واژه هم برای حضرت ابراهیم، هم برای نقبای دوازده گانه بنی اسرائیل و هم برای دوازده رئیس از نسل اسماعیل استفاده شده است.
و این واژه یعنی نشیا دقیقا به معنی امام و رهبر دینی است و همه آنها انتخاب شده الهی هستند.
در اینجا ممکن است ایرادی به این بحث وارد شود و آن اینکه دوازده امام از نسل اسماعیل در خود تورات نامشان آمده است:
پیدایش ۲۵
واین است نامهای پسران اسماعیل، موافق اسمهای ایشان به حسب پیدایش ایشان. نخست زاده اسماعیل، نبایوت، و قیدار و ادبیل ومبسام. ۱۴ و مشماع و دومه و مسا ۱۵ و حدار وتیما و یطور و نافیش و قدمه. ۱۶ اینانند پسران اسماعیل، و این است نامهای ایشان در بلدان وحله های ایشان، دوازده امیر(نشیا)، حسب قبایل ایشان
پس چرا بنده مدعی هستیم که دوازده امام از نسل اسماعیل، همان ائمه دوازده گانه شیعه هستند؟
پاسخ بنده چنین است:
از بنی اسرائیل هم خدا در همین تورات موجود دو بار دوازده امام مشخص می کند. یکبار در ابتدای خروج و دیگر بار پس از چهل سال، سرگردانی در بیابان و در زمان ورود به ارض مقدس.
این موضوع در ابتدای خروج در اعداد ۲ آمده است که آیات آن را آوردم و در زمان ورود به ارض مقدس نیز در اعداد ۳۴ آمده است:
۱۶ و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت: ۱۷ «این است نامهای کسانی که زمین را برای شماتقسیم خواهند نمود. العازار کاهن و یوشع بن نون. ۱۸ و یک سرور(نشیا) را از هر سبط برای تقسیم نمودن زمین بگیرید. ۱۹ و این است نامهای ایشان. ازسبط یهودا کالیب بن یفنه. ۲۰ و از سبطبنی شمعون شموئیل بن عمیهود. ۲۱ و از سبطبنیامین الیداد بن کسلون. ۲۲ و از سبط بنی دان رئیس(نشیا) بقی ابن یجلی. ۲۳ و از بنی یوسف از سبطبنی منسی رئیس(نشیا) حنیئیل بن ایفود. ۲۴ و از سبطبنی افرایم رئیس(نشیا) قموئیل بن شفطان. ۲۵ و از سبطبنی زبولون رئیس(نشیا) الیصافان بن فرناک. ۲۶ و از سبطبنی یساکار رئیس(نشیا) فلطیئیل بن عزان. ۲۷ و از سبطبنی اشیر رئیس(نشیا) اخیهود بن شلومی. ۲۸ و از سبطبنی نفتالی رئیس(نشیا) فدهئیل بن عمیهود.» ۲۹ اینانندکه خداوند مامور فرمود که ملک را در زمین کنعان برای بنی‌اسرائیل تقسیم نمایند.
پس اگر از میان بنی اسرائیل، خداوند دو بار در دو موقعیت زمانی، دوازده امام بر اساس تورات معین کرده است، دوازده امام از نسل اسماعیل هم ممکن است، حداقل دو بار تعیین شوند، یکبار همان دوازده نفر که در تورات نام آنها آمده است و دیگر بار، دوازده امام شیعه، یعنی علی بن ابیطالب، امیر المومنین(ع) و یازده فرزندش!
دقت دوستان را به این موضوع جلب می کنم که در همه آیات مختلفی که در این بحث از تورات نقل شد، چه آنجا که ابراهیم، امام خوانده شد، چه آنجا که بشارت به دوازده امام از نسل ابسماعیل داده شد و چه آنجا که نام دوازده امام اولیه از نسل اسماعیل آمد و چه آنجا که در اعداد ۲ و اعداد ۳۴ دوازده امام در بار اول و سپس پس از چهل سال دوازده امام از هر سبط اسرائیل برای رهبری جامعه توسط خداوند تعیین گردید، همیشه و همه جا این افراد توسط خداوند تعیین می شوند، نه مثل مشایخ اسرائیل توسط مردم و همیشه از یک واژه یعنی واژه (نشیا) در متن اصلی عبری استفاده شده است، اما متاسفانه مترجمین، این واژه را یکجا رئیس، جای دیگر سرور و جای دیگر امیر، ترجمه کرده اند.
حال آنکه این واژه با مراجعه به همین دیکشنری های موجود، دقیقا به معنی امام است، به لینک زیر مراجعه کنید:
http://www.blueletterbible.org/lang/lexicon/lexicon.cfm?Strongs=H5387&t=KJV
دقیقا ترجمه Leader که معادل امام در عربی و رهبر در فارسی است، جزء اولین ترجمه های این واژه است.
با احترام فراوان
سپهر محمدی
3 | ساربان
20 ژانویه 2012 در ساعت 10:26 ب.ظ
با سلام جناب سپهر من یک سوال از شما میکنم از کجای این مطالب پی به امامت ۱۲ امام بردی !!
با این همه چپ و راست کردن !!! امامت ابراهیم چه ربطی به امامت مثلا امام نقی دارد
در ضمن خدا صریح و روشن میفرماید نام اصحاب محمد در تورات و انجیل بود نه اهل بیتش
انانکه نامشان در کتب پیشین امده است اصحاب محمد هستند نه ۱۲ امام شیعه
{بغیر از علی که در این قضیه مثل اصحاب بود }
مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاء عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاء بَیْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُکَّعًا سُجَّدًا یَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِیمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِکَ مَثَلُهُمْ فِی التَّوْرَاهِ وَمَثَلُهُمْ فِی الْإِنجِیلِ …..
محمد [ص] پیامبر خداست و کسانى که با اویند بر کافران سختگیر [و] با همدیگر مهربانند آنان را در رکوع و سجود مىبینى فضل و خشنودى خدا را خواستارند علامت [مشخصه] آنان بر اثر سجود در چهرههایشان است این صفت ایشان است در تورات و مثل آنها در انجیل
خوب دیدید که متاسفانه در ادعایتان صادق نیستید و یا اطلاعاتتان از قران کم است
توصیه میکنم یکبار قران را بدون پیشفرضای این و ان و برداشتهای مذهبی بخوانید
برادر گرامی شما تاکیدتان بسیار روی ال و اهل و اینها است
اخر برادر گرامی علی که از ذریه محمد نبود در حالی که امام است و فاطمه از ذریه محمد است در حالی که امام نیست !!! محمد چهار دختر داشت شما فقط یکی را ادم حساب میکنید
اگر از ذریه علی امامت منتقل میشود علی که ۲۰ فرزند داشت چطور فقط ۲ تا شامل شدند
اگر از ذریه فاطمه امامت منتقل میشود خوب فاطمه که خودش امام نبود در ثانی چرا از دو دختر دیگر پیامبر این امامت منتقل نشد
از انطرف چرا فرزندان حسین امام شدند ولی فرزندان حسن نشدند !! این ذریه مداری !! چگونه اینجا تقسیم شد ؟؟
و اگر نصب امام از طرف خداست دیگر این تئوری ذریه و غیره چیست ؟؟؟
من خواهش میکنم عاقلانه بیندیشید الان دوران عدم دسترسی به اطلاعات سر امده است
شما دو کتاب از مخالفان را هم بخوان برادر گرامیم
من العدیر را در سال ۷۸ مرتب خواندم المراجعات را باز گرفتم و خواندم ۴ کتاب تیجانی را هم بررسی کردم
اجتهاد در مقابل نص را هم خواندم شما هم دو کتاب اهل سنت بخوانید در این موضوعات
من کتاب ترجمه المنتقی با عنوان {رهنمود سنت در رد اهل بدعت } را پیشنهاد میکنم که ترجمه منهاج السنه ابن تیمیه است و در سایت عقیده موجود است اتفاقا ترجمه برقعی است که خود از مراجع شیعه بود
عبارت زیر را در نوار اینترنتی بگذارید که من در قسمت سایت قسمت نظرابت بعد از ایمیلم گذاشته ام
خدا نگهدارتان
http://www.aqeedeh.com/view/book/349/رهنمود-سنت-در-رد-اهل-بدعت/
4 | سپهر محمدی
12 فوریه 2012 در ساعت 11:51 ق.ظ
با سلام
دوست عزیز،
از آیه زیر دوازده نفر بودن ائمه در نسل اسماعیل را یافتم:
پیدایش ۱۷: ۲۰
و اما در خصوص اسماعیل، تو را اجابت فرمودم. اینک او را برکت داده، بارور گردانم، و او را بسیار کثیر گردانم. دوازده رئیس(نشیا) از وی پدید آیند، و امتی عظیم ازوی بوجود آورم
اما در مورد آیه ای که اشاره کردید، ربطی به بحث ما ندارد، اما اولی ترین افراد به یک پیامبر کسانی هستند که از او پیروی کردند، نه لزوما کسانی که هم عصر او هستند، چرا که مثلا در مورد حضرت ابراهیم داریم:
إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْراهیمَ لَلَّذینَ اتَّبَعُوهُ وَ هذَا النَّبِیُّ وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ اللَّهُ وَلِیُّ الْمُؤْمِنینَ (۳:۶۸)
اما چون اشاره کردید به مناسبت، اشاره به آیاتی از تورات و انجیل که در آیه ۴۸:۲۹ قرآن به آنها اشاره شده است می کنم.
مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُمْ تَراهُمْ رُکَّعاً سُجَّداً یَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سیماهُمْ فی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذلِکَ مَثَلُهُمْ فِی التَّوْراهِ وَ مَثَلُهُمْ فِی الْإِنْجیلِ کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوى عَلى سُوقِهِ یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِیَغیظَ بِهِمُ الْکُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَهً وَ أَجْراً عَظیماً (۴۸:۲۹)
در زبور داود چنین آمده است:
مثلهم فی التورات
مزامیر ۱۴۹۱ هللویاه! خداوند را سرود تازه بسرایید و تسبیح او را در جماعت مقدسان! ۲ اسرائیل در آفریننده خود شادی کنندو پسران صهیون در پادشاه خویش وجد نمایند. ۳ نام او را با رقص تسبیح بخوانند. با بربط و عود اورا بسرایند. ۴ زیرا خداوند از قوم خویش رضامندی دارد. مسکینان را به نجات جمیل می‌سازد. ۵ مقدسان از جلال فخر بنمایند. و بربسترهای خود ترنم بکنند. ۶ تسبیحات بلند خدادر دهان ایشان باشد. و شمشیر دودمه در دست ایشان. ۷ تا از امت‌ها انتقام بکشند و تادیب‌ها برطوایف بنمایند. ۸ و پادشاهان ایشان را به زنجیرها ببندند و سروران ایشان را به پابندهای آهنین. ۹ و داوری را که مکتوب است بر ایشان اجرا دارند. این کرامت است برای همه مقدسان او. هللویاه!
لطفا به اشاره به شمشیر دودمه توجه بفرمایید!
در انجیل نیز چنین آمده است:
و مثلهم فی الانجیل
انجیل متی فصل ۱۳۱ و در همان روز، عیسی از خانه بیرون آمده، به کناره دریا نشست ۲ و گروهی بسیار بر وی جمع آمدند، بقسمی که او به کشتی سوار شده، قرار گرفت و تمامی آن گروه بر ساحل ایستادند؛ ۳ و معانی بسیار به مثلها برای ایشان گفت: «وقتی برزگری بجهت پاشیدن تخم بیرون شد. ۴ و چون تخم می‌پاشید، قدری در راه افتاد ومرغان آمده، آن را خوردند. ۵ و بعضی برسنگلاخ جایی که خاک زیاد نداشت افتاده، بزودی سبز شد، چونکه زمین عمق نداشت، ۶ وچون آفتاب برآمد بسوخت و چون ریشه نداشت خشکید. ۷ و بعضی در میان خارها ریخته شد وخارها نمو کرده، آن را خفه نمود. ۸ و برخی درزمین نیکو کاشته شده، بار آورد، بعضی صد وبعضی شصت و بعضی سی. ۹ هر‌که گوش شنوادارد بشنود.»
۱۰ آنگاه شاگردانش آمده، به وی گفتند: «ازچه جهت با اینها به مثلها سخن می‌رانی؟» ۱۱ درجواب ایشان گفت: «دانستن اسرار ملکوت آسمان به شما عطا شده است، لیکن بدیشان عطانشده، ۱۲ زیرا هر‌که دارد بدو داده شود و افزونی یابد. اما کسی‌که ندارد آنچه دارد هم از او گرفته خواهد شد. ۱۳ از این جهت با اینها به مثلها سخن می گویم که نگرانند و نمی بینند و شنوا هستند ونمی شنوند و نمی فهمند. ۱۴ و در حق ایشان نبوت اشعیا تمام میشود که می‌گوید: “به سمع خواهید شنید و نخواهید فهمید و نظر کرده، خواهید نگریست و نخواهید دید. ۱۵ زیرا قلب این قوم سنگین شده و به گوشها به سنگینی شنیده‌اند و چشمان خود را بر هم نهاده‌اند، مبادابه چشمها ببینند و به گوشها بشنوند و به دلهابفهمند و بازگشت کنند و من ایشان را شفا دهم.” ۱۶ لیکن خوشابه‌حال چشمان شما زیرا که می‌بینند و گوشهای شما زیرا که می‌شنوند ۱۷ زیرا هرآینه به شما می‌گویم بسا انبیا وعادلان خواستند که آنچه شما می‌بینید، ببینندو ندیدند و آنچه می‌شنوید، بشنوند ونشنیدند.
۱۸ پس شما مثل برزگر را بشنوید. ۱۹ کسی‌که کلمه ملکوت را شنیده، آن را نفهمید، شریرمی آید و آنچه در دل او کاشته شده است می‌رباید، همان است آنکه در راه کاشته شده است. ۲۰ و آنکه بر سنگلاخ ریخته شده، اوست که کلام را شنیده، فی الفور به خشنودی قبول می‌کند، ۲۱ و لکن ریشه‌ای در خود ندارد، بلکه فانی است و هرگاه سختی یا صدمه‌ای به‌سبب کلام بر او وارد آید، در ساعت لغزش می‌خورد. ۲۲ و آنکه در میان خارها ریخته شد، آن است که کلام را بشنود واندیشه این جهان و غرور دولت، کلام را خفه کند و بی‌ثمر گردد. ۲۳ و آنکه درزمین نیکو کاشته شد، آن است که کلام را شنیده، آن را می‌فهمد و بارآور شده، بعضی صد و بعضی شصت و بعضی سی ثمر می‌آورد.»
دوست گرامی بحث اهل البیت ربطی به مدعای این پست ندارد اما عرض کردم که ایشان از ذریه ابراهیم بودند. و منظور از اهل البیت اساسا اهل بیت ابراهیم است که اولای آنان محمد و اهل بیت اوست.
لذا هر کس از اهل بیت محمد که اهل بیت ابراهیم بود، منظور آیات است.
با احترام
سپهر محمدی
5 | Behruz
با سلام سپهر عزیز از اینکه در راستای ترویج امامت به عنوان رکن اصلی خلقت زحمت می کشی به نوبه خود از شما بسیار سپاسگزارم اما لازم دیدم در خصوص تحقیقی که به عمل آورده ای چند نکته را متذکر شوم:
۱- همانگونه که نوشته بودی خداوند طبق آیه ۷۳ سوره هود به خاندان ابراهیم شامل بنی اسماعیل و بنی اسحاق برکت و رحمت داده است اما اینکه نوشته ای که خداوند اراده فرموده است تا آنها از هر بدی و زشتی به صورت ویژه ای پاک و مطهر باشند اشتباه است چرا که این حالت ویژه، طبق آیه ۳۳ سوره احزاب اختصاص به محمد(ص) و آل او دارد(۱۴ معصوم) و شامل هیچ بنی بشری نمی شود.
۲- درست است که قرآن اسحاق و یعقوب را امام دانسته است اما این مقام که در آیه ۷۳ انبیا به صورت جمع(ائمه) آمده متفاوت با مقام امامت حضرت ابراهیم(ع) است (آیه ۱۲۴ سوره بقره) چرا که اولی امام برای قوم خود است(مانند آیه ۷۴ سوره فرقان) و دومی امام برای همه مردم(للناس اماما) است و امامت دوازده امام آل محمد(ص)، از این جنس است یعنی امامت برای همه مردم.
۳- شما ترجمه سفر پیدایش باب ۱۷ آیه ۲۰ را مطابق نوع تحریف شده انجام داده اید لذا شما را ارجاع می دهم به مقاله یاسر شفیعی در این مورد:
“اگر دقت کنیم متوجه میشویم که در ترجمه، کلمه به معنای بسیار کثیر دو بار تکرار شده است. این بدلیل تحریفی است که عالمان یهود برای مخفی نگه داشتن اسم پیامبر انجام دادند به این صورت که آنها آمدند اسم خاص בִּמְאֹ֣דמְאֹ֑ד که به هم پیوسته است را به دو قسمت מְאֹ֑ד (بسیار) وבִּמְאֹ֣ד(بحد زیاد) ترجمه کردند. در حالی که اگر این اسم خاص را در نرم افزارهای ترجمه مثل google translate قرار بدهیم کلمه Bmadmad (بمئدمئد) را میاورد. با توجه با این که دو زبان عربی و عبری ریشه یکسانی دارند با کمی دقت میتوان فهمید این کلمه معادل عربی محمد میباشد. کلمات دیگری مثل “ایلیا “در عبری و “علی” در عربی و یا “ناس” در عربی و “نسی” در عبری هم ریشه یکسانی دارند نتیجه اینکه اگر تورات را به همان زبانی که موسی(ع) آورده است بخوانیم و اسم های خاص این زبان را به همان شکل در نظر بگیریم ترجمه فارسی این آیه میشود:
اما در مورد اسماعیل نیز تقاضای تورا اجابت نمودم و او را برکت داده و از نسل او محمد(ص) و ۱۲ امام از میان آنها پدید آورم و از او قوم بزرگی بوجود خواهم آورد.”
انشاء الله خدا توفیقتان دهد.